Kunnen wij (DG Stiens) ons wel een vredesgemeente noemen? Met andere woorden: kunnen we tevreden zijn met de armen over elkaar om ons heen kijken? En denken : ‘nu is de ander aan de beurt?’

We denken van niet, want we zijn er nog lang niet.

Het vanzelfsprekende geloof in wapens is te groot en de investeringen in die industrietak zijn te waanzinnig.

Het onrecht in de wereld is te omvangrijk en

de vluchtelingen zijn te talrijk.

De inkomens te ongelijk en de kansen op een redelijk leven zijn te oneerlijk verdeeld.

Zolang niet elk kind dat geboren wordt dagelijks brood op de plank heeft, zolang niet elk jong mens naar school kan gaan en  zolang het recht op gezondheidszorg niet voor elk mens geldt, kan de wereldvrede nog niet getekend worden.

We ZIJN er nog niet. Nog bij lange na niet zelfs, maar we proberen de weg naar gerechtigheid te vinden, ook wij als gemeente. Het doel is nog niet bereikt, maar we willen wel de kant op van gerechtigheid, gelijkwaardigheid, gelijke kansen, vrijheid voor ieder mens en we willen graag geloven dat het kan. We willen van harte geloven dat de liefde uiteindelijk het laatste woord heeft…

Welke stappen (stapjes) kunnen wij als kleine gemeente zetten? Stappen die er toe doen en die wij met volle overtuiging kunnen zetten, zonder onszelf te ‘vertillen’ (want we zijn met weinig en onze capaciteit kent haar grenzen).

De vraag is: Wat kunnen we doen?

Daarom nodigen wij iedereen uit te reageren op dit stukje. Het mogen vragen zijn, een concrete invulling, een suggestie, een inhoudelijke bijdrage rondom het thema ‘vredeskerk’. Graag (ook) schriftelijke reacties die in de volgende MenisteKontakt kunnen worden opgenomen. Zo houden we het gesprek over vrede en vredesgemeente zijn gaande…

Namens de KR, Gerrit, Korneel, Cornelis